تبلیغات کسب و کار

در سال 1829 نیکیفور با لوئیس داگر، نقاش، دکوراتور تئاتر و مخترع دکور یا دیورامای در حال تغییر، در پاریس ملاقات کرد که ادعا می‌کرد متخصص دوربین تاریک است. نیپس با امید به کوتاه کردن زمان نوردهی و امیدواری به اینکه داگر یک دوربین تاریک بسازد که تصاویر واضح‌تری داشته باشد، با او همکاری می‌کند. داگر چهار فصل را در خانه نیکفور گذراند (بین سال‌های 1829 تا 1832)، که طی آن هر دو طرف دانش و پیشرفت خود را در ثبت تصاویر با دوربین مبهم ارائه کردند. در سال 1832، آنها فیزوتویپ را توسعه دادند، روش دوم برای به دست آوردن تصاویر از باقیمانده تقطیر اسانس اسطوخودوس، که زمان قرار گرفتن در معرض را کاهش می دهد. نیپس در سال 1833 به طور ناگهانی درگذشت و داگر به تنهایی به کار خود ادامه داد و در سال 1838 داگرئوتیپ را اختراع کرد، روشی که شامل آغشته کردن صفحه مسی با یدید نقره، قرار گرفتن در معرض نور، توسعه با بخارات جیوه و تثبیت با غوطه وری در آب نمک بود. زمان نوردهی به چند دقیقه کاهش یافته است. پس از ارائه داگرئوتیپ به آکادمی علوم فرانسه، در 7 ژانویه 1839، این روش بهبود یافت و ده ها تجارت در پاریس افتتاح شد که پرتره تولید می کردند. در آن زمان، داگرئوتایپ به این صورت توصیف می‌شد: دقیق، دقیق و تیز... فراوانی جزئیات به بینندگان این تصور را می‌دهد که چیزی را می‌بینند که واقعاً وجود دارد (Daguerreobase، 2014). عکاسی تبلیغاتی اصفهان

امروزه برای ما روشن است که یک عکاس، مانند هر هنرمند تجسمی، مشروط به توشه نمادین، بصری و دانشی خود، کسری از واقعیت را برای بازنمایی آن انتخاب می کند. مکان، دلیل و چارچوبی را انتخاب کنید تا از طریق آنها تمایلات، سلیقه ها و احساسات خود را بیان کنید[...]

حال، چه انگیزه ای نیپس و داگر را برانگیخت تا فرآیندهای فتوشیمیایی را برای تثبیت تصاویر با استفاده از دوربین تاریک بررسی و توسعه دهند؟ این وسیله که از یونان باستان شناخته شده بود، به طور گسترده ای به عنوان کمکی برای طراحی و نقاشی استفاده می شد. تصور می شود که نقاشان هلندی، مانند یوهانس ورمیر (1632-1675)، از دوربین تاریک برای کامل کردن «تصویر تصویر» استفاده کردند. نقاشی های او بسیار دقیق واقعیت را نشان می دهد زیرا غنا، تنوع و سازماندهی فضایی کامل عناصر تشکیل دهنده آنها را نشان می دهد و در عین حال اشیا نسبت دقیق شکل و رنگ خود را حفظ می کنند.

دوربین تاریک اجازه ساخت آثار پلاستیکی را می داد «به گونه ای که گویی پدیده های بصری بدون دخالت یک هنرمند انسانی ثبت و ارائه شده اند» (رودریگز، 2017). با بسط این استدلال‌ها، به نظر می‌رسد که نیپس و داگر قصد داشتند تصاویر وفاداری از واقعیت را ثبت کنند و آنها را تنها از طریق ابزارهای فوتومکانیکی و روش‌های فتوشیمیایی بدون دخالت انسان ثابت کنند. از این نظر، کشف عکاسی با روح انقلاب صنعتی مطابقت دارد، زیرا نوآوری‌های تکنولوژیک برای نمایش جنبه‌های واقعیت جایگزین مهارت‌های انسان صنعتگر در نقاشی و حکاکی شد. همچنین بدیهی به نظر می رسد که پیشگامان عکاسی در آرزوی دقیق و وفاداری اطلاعات ثبت شده توسط دوربین obscura که تبدیل به دوربین عکاسی شد، مشترک بودند. ساخت تیزر تبلیغاتی در اصفهان

امروزه برای ما روشن است که یک عکاس، مانند هر هنرمند تجسمی، مشروط به توشه نمادین، بصری و دانش خود، کسری از واقعیت را برای بازنمایی آن انتخاب می کند. او مکان، دلیل و چارچوبی را برای بیان تمایلات، سلیقه ها و احساسات خود از طریق آنها انتخاب می کند (ویلارئال و پرز، 1979؛ گومبریچ، 1995). هیچ اثر انسانی کاملاً عینی نیست، همه آنها بازنمایی هستند، یعنی واقعیت را بازنمایی می کنند، اما اکنون با واسطه و از نو توسط نویسنده مطرح شده است. اثر هنری، بیش از هر چیز، آفرینش انسان است، این یک واقعیت جدید است (سانچز وازکز، 1979). اینگونه است که عکاسی در پیوند با کارکرد هنری آن متولد می شود.

آغاز عکاسی علمی

در قرن نوزدهم، روش های فتوشیمیایی تازه کشف شده برای گرفتن و تثبیت تصاویر برای بررسی انواع رویدادها و پدیده های طبیعی مورد استفاده قرار گرفت. به عنوان مثال، شیمیدان اتریشی آندریاس فون اتینگ‌هاوزن، با کمک دکتر جوزف برس، بینایی‌شناس سیمون پلوسل و فیزیکدان کارل شوه، در سال 1840 یک داگرئوتیپ میکروسکوپی از مقطع ساقه یک گیاه گلدار، یک گیاه گلدار، ساخت.

شکل 5. تصویر اولین داگرئوتیپ خورشید فیزو و فوکو، 1845. اندکی بعد، در سال 1845، فیزیکدانان فرانسوی لوئیس فیزو (1819-1896) و شیر فوکو (1819-1868) اولین داگرئوتیپ خورشید را ساختند. که جزئیات لکه های خورشیدی را نشان می دهد (شکل 5 را ببینید). یک داگرئوتایپ همچنین برای اولین ثبت عکس از خورشید گرفتگی کامل، که از رصدخانه سلطنتی کونیگزبرگ در P

در سال 1829 نیکیفور با لوئیس داگر، نقاش، دکوراتور تئاتر و مخترع دکور یا دیورامای در حال تغییر، در پاریس ملاقات کرد که ادعا می‌کرد متخصص دوربین تاریک است. نیپس با امید به کوتاه کردن زمان نوردهی و امیدواری به اینکه داگر یک دوربین تاریک بسازد که تصاویر واضح‌تری داشته باشد، با او همکاری می‌کند. داگر چهار فصل را در خانه نیکفور گذراند (بین سال‌های 1829 تا 1832)، که طی آن هر دو طرف دانش و پیشرفت خود را در ثبت تصاویر با دوربین مبهم ارائه کردند. در سال 1832، آنها فیزوتویپ را توسعه دادند، روش دوم برای به دست آوردن تصاویر از باقیمانده تقطیر اسانس اسطوخودوس، که زمان قرار گرفتن در معرض را کاهش می دهد. نیپس در سال 1833 به طور ناگهانی درگذشت و داگر به تنهایی به کار خود ادامه داد و در سال 1838 داگرئوتیپ را اختراع کرد، روشی که شامل آغشته کردن صفحه مسی با یدید نقره، قرار گرفتن در معرض نور، توسعه با بخارات جیوه و تثبیت با غوطه وری در آب نمک بود. زمان نوردهی به چند دقیقه کاهش یافته است. پس از ارائه داگرئوتیپ به آکادمی علوم فرانسه، در 7 ژانویه 1839، این روش بهبود یافت و ده ها تجارت در پاریس افتتاح شد که پرتره تولید می کردند. در آن زمان، داگرئوتایپ به این صورت توصیف می‌شد: دقیق، دقیق و تیز... فراوانی جزئیات به بینندگان این تصور را می‌دهد که چیزی را می‌بینند که واقعاً وجود دارد (Daguerreobase، 2014). عکاسی تبلیغاتی اصفهان

امروزه برای ما روشن است که یک عکاس، مانند هر هنرمند تجسمی، مشروط به توشه نمادین، بصری و دانشی خود، کسری از واقعیت را برای بازنمایی آن انتخاب می کند. مکان، دلیل و چارچوبی را انتخاب کنید تا از طریق آنها تمایلات، سلیقه ها و احساسات خود را بیان کنید[...]

حال، چه انگیزه ای نیپس و داگر را برانگیخت تا فرآیندهای فتوشیمیایی را برای تثبیت تصاویر با استفاده از دوربین تاریک بررسی و توسعه دهند؟ این وسیله که از یونان باستان شناخته شده بود، به طور گسترده ای به عنوان کمکی برای طراحی و نقاشی استفاده می شد. تصور می شود که نقاشان هلندی، مانند یوهانس ورمیر (1632-1675)، از دوربین تاریک برای کامل کردن «تصویر تصویر» استفاده کردند. نقاشی های او بسیار دقیق واقعیت را نشان می دهد زیرا غنا، تنوع و سازماندهی فضایی کامل عناصر تشکیل دهنده آنها را نشان می دهد و در عین حال اشیا نسبت دقیق شکل و رنگ خود را حفظ می کنند.

دوربین تاریک اجازه ساخت آثار پلاستیکی را می داد «به گونه ای که گویی پدیده های بصری بدون دخالت یک هنرمند انسانی ثبت و ارائه شده اند» (رودریگز، 2017). با بسط این استدلال‌ها، به نظر می‌رسد که نیپس و داگر قصد داشتند تصاویر وفاداری از واقعیت را ثبت کنند و آنها را تنها از طریق ابزارهای فوتومکانیکی و روش‌های فتوشیمیایی بدون دخالت انسان ثابت کنند. از این نظر، کشف عکاسی با روح انقلاب صنعتی مطابقت دارد، زیرا نوآوری‌های تکنولوژیک برای نمایش جنبه‌های واقعیت جایگزین مهارت‌های انسان صنعتگر در نقاشی و حکاکی شد. همچنین بدیهی به نظر می رسد که پیشگامان عکاسی در آرزوی دقیق و وفاداری اطلاعات ثبت شده توسط دوربین obscura که تبدیل به دوربین عکاسی شد، مشترک بودند. ساخت تیزر تبلیغاتی در اصفهان

امروزه برای ما روشن است که یک عکاس، مانند هر هنرمند تجسمی، مشروط به توشه نمادین، بصری و دانش خود، کسری از واقعیت را برای بازنمایی آن انتخاب می کند. او مکان، دلیل و چارچوبی را برای بیان تمایلات، سلیقه ها و احساسات خود از طریق آنها انتخاب می کند (ویلارئال و پرز، 1979؛ گومبریچ، 1995). هیچ اثر انسانی کاملاً عینی نیست، همه آنها بازنمایی هستند، یعنی واقعیت را بازنمایی می کنند، اما اکنون با واسطه و از نو توسط نویسنده مطرح شده است. اثر هنری، بیش از هر چیز، آفرینش انسان است، این یک واقعیت جدید است (سانچز وازکز، 1979). اینگونه است که عکاسی در پیوند با کارکرد هنری آن متولد می شود.

آغاز عکاسی علمی

در قرن نوزدهم، روش های فتوشیمیایی تازه کشف شده برای گرفتن و تثبیت تصاویر برای بررسی انواع رویدادها و پدیده های طبیعی مورد استفاده قرار گرفت. به عنوان مثال، شیمیدان اتریشی آندریاس فون اتینگ‌هاوزن، با کمک دکتر جوزف برس، بینایی‌شناس سیمون پلوسل و فیزیکدان کارل شوه، در سال 1840 یک داگرئوتیپ میکروسکوپی از مقطع ساقه یک گیاه گلدار، یک گیاه گلدار، ساخت.

شکل 5. تصویر اولین داگرئوتیپ خورشید فیزو و فوکو، 1845. اندکی بعد، در سال 1845، فیزیکدانان فرانسوی لوئیس فیزو (1819-1896) و شیر فوکو (1819-1868) اولین داگرئوتیپ خورشید را ساختند. که جزئیات لکه های خورشیدی را نشان می دهد (شکل 5 را ببینید). یک داگرئوتایپ همچنین برای اولین ثبت عکس از خورشید گرفتگی کامل، که از رصدخانه سلطنتی کونیگزبرگ در P